In januari 1990, op 33-jarige leeftijd, begint de kunstenaar José Leonilson met het registreren van een intiem dagboek op een bandrecorder. Zijn opvattingen over gebeurtenissen die zowel Brazilië schokten, zoals het aftreden van voormalig president Collor, als in het buitenland, zoals de val van de Berlijnse Muur, doordringen zijn bekentenissen. Hij vertelt ook over zijn indrukken op de verschillende films die hij vroeger keek. De platen van deze gevoelige kunstenaar in harmonie met het moderne leven waren aanvankelijk niet meer bedoeld dan de harmonie vast te leggen die bestond tussen zijn leven en zijn eigenaardige en intieme werk. J.L. krijgt echter de onverwachte klap te verduren van de ontdekking dat hij zelf hiv-positief is. De onzekerheid en urgentie in zijn leven beginnen zijn rapporten door te dringen.