Vijftien jaar oud, zestien jaar oud, amper. Chantal, Claudette, Eliane, Hélène en Jacqueline komen de fabriek binnen. Een positie om vast te houden, een tempo om te volgen en beha's om te produceren. Monteren, naaien, doorstikken, de vijftien denier machine, elastiek maken, haken, framebekleding, randen, labels om aan te brengen... Precieze en nauwgezette handelingen om te leren. Kwaliteit knowhow voor chique en comfortabel ondergoed. Vrouwen met magische vingers en hun liefde voor goed werk. Lijnwerk, uitvoer en stopwatch. Pijn, wederzijdse hulp en verdeeldheid. De jaren gaan voorbij; 35 jaar oud. Dan de strijd, de verhuizing. En de sluiting van de fabriek. Een rouwgebied. Machines vertrekken. Een beroep dat aan het verdwijnen is. En vrouwen die blijven, die vechten en die hun verhaal vertellen. Het leven van een vrouw, machinaal.