Korte film: Het stuk is gebouwd op een raamwerk van het naar beneden en naar boven volgen van een parkeergaragetrap, met een carwash in de kelder, (sindsdien afgebroken) dezelfde opname een aantal keren herhaald, en dus een andere, maar dezelfde herhaling. Een tweede onderdeel van het werk wordt gevormd door een ogenschijnlijk niet-verbonden reeks ideeën en zorgen, die betrekking hebben op de geleidelijke beweging van ons sociale systeem van een democratisch naar een oligarchisch mondiaal systeem. De geleidelijke abstractie van de trap in kleurvelden, tekst, de actrice die zingt en een dialoogsequentie herhaalt voor de camera, zorgen voor een wisselende montage zonder verhalende verbinding. Er zit geen metafoor in dit werk. Het is een losse zak met ideeën, sommige met elkaar verbonden, andere alleen maar als beelden, te organiseren door de kijker, niet echt een essay, maar gedachten over wanhoop.