In 1979 had filmwetenschapper Noël Burch scherpe kritiek op de films uit de jaren vijftig van de Japanse filmmaker Mikio Naruse. Hij zou vastzitten in een 'westerse manier van representeren' en zijn werk zou 'academisch' en 'overbewerkt' zijn. Misschien zelfs bijna zoals de soapseries op tv! Wat Burch niet zag, is hoe Naruse een ogenschijnlijk eenvoudige decoupage transformeert in zijn geheime vorm van mise-en-scene, met eindeloze variaties en modulaties. Laten we eens kijken naar achttien opeenvolgende shots uit Sound of the Mountain (1954)…